Muzeum Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie

Projekt konkursowy zakwalifikowany do grona pięciu finalistów w międzynarodowym, 2 etapowym konkursie architektoniczno-urbanistycznym.

U podstaw projektu leży idea otwartości muzeum, wielowątkowej struktury, w której składowe przestrzenie połączone są drogą doświadczeń zwiedzającego. Bazując na ujęciu programu funkcjonalnego w prostopadłościenne formy, powstająca między nimi przestrzeń staje się wyrazem idei otwartości i przedłużeniem placu. Ukształtowana w ten sposób typologia odpowiada strategii współczesnego wizerunku muzealnictwa, a wielowątkowość stanowi analogię do twórczości Wyspiańskiego.

Droga zwiedzania skomponowana została z serii doświadczeń kolejnych przestrzeni budynku. Pierwszym elementem budującym emocje zwiedzającego jest strefa wejściowa zbudowana z monumentalnych porozsuwanych bloków tworząca wysoki hol. Przestrzeń ta ma być przedpolem wejścia na główną ekspozycję. Jest miejscem łączącym funkcje towarzyszące wystawie jak również miejscem spotkań, odpoczynku, ma być zadaszonym przedłużeniem placu. Kolejne doświadczenie zwiedzającego rozpoczyna się w momencie przekroczenia „serca” budynku. Wchodząc do centralnego bloku naszym oczom ukazują się wielkoformatowe projekty witraży, z centralnie położonym projektem „Bóg Ojciec” sprawiającym wrażenie lewitującego w teatralnej przestrzeni. Schody prowadzące wokół ekspozycji zachęcają do eksploracji i przyjrzenia się witrażom bliżej na różnych wysokościach.  Na szczycie „serca” możemy zapoznać się z informacją na temat wystawy głównej oraz wystaw czasowych. Następnie zagłębiamy się w przestrzeniach ekspozycyjnych rozłożonych na dwóch kondygnacjach. Naszą przygodę z twórczością Wyspiańskiego możemy zakończyć wizytą w kawiarni pośród ogrodu znajdującego się na dachu budynku.